Stefan Ossowiecki (ur. 22 sierpnia 1877 w Moskwie – zm. 5 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski inżynier zajmujący się zjawiskami paranormalnymi, uważany za jasnowidza. Ukończył studia inżynierskie w Petersburgu. Jest Autorem książki „Świat mego ducha”.

Jego ojcem był polski szlachcic z okolic Mohylewa, inżynier i wynalazca, asystent Mendelejewa, właściciel dużych zakładów chemicznych. Stefan miał pięcioro rodzeństwa, dwie siostry i trzech braci. Sam Stefan był dwukrotnie żonaty, nie miał jednak dzieci.
Zdolności Ossowieckiego oprócz jasnowidzenia obejmowały:

– telepatię,
– telekinezę,
– bilokację,
– postrzeganie aury.

 

Zdolności Ossowieckiego miały rozwijać się stopniowo: w wieku 14 lat zauważał u siebie telepatyczne odbieranie myśli, na studiach ujawniły się zdolności jasnowidzenia i telekinezy, zaś w wieku 35 lat pozostało jedynie jasnowidzenie. Za osobę, która zauważyła zdolności Ossowieckiego i nauczyła go technik paranormalnych uważa się Worobieja, żydowskiego kabalistę.

W 1917 roku Ossowiecki został uwięziony przez bolszewików i skazany na śmierć. Po sześciu miesiącach egzekucja została wstrzymana, dzięki wstawiennictwu wysokiego rangą urzędnika, kolegi z młodości. Ossowiecki został pozbawiony majątku i przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako inżynier. Dużo podróżował po Europie, poznawał wybitnych ludzi. Seanse z Ossowieckim cieszyły się wielką popularnością. Bywały na nich znane osobistości takie jak: Ignacy Paderewski czy Józef Piłsudski. Za porady nie pobierał pieniędzy, uważając swoje zdolności za dar od Boga.

Seanse psychometryczne z Ossowieckim wykorzystał Jeremi Wasiutyński, przygotowując swoją monografię o Koperniku, co spotkało się z dużą krytyką, jako metoda nienaukowa. Stefan Ossowiecki opierając się na tej metodzie wygłaszał w instytucie archeologii Uniwersytetu Warszawskiego tezy na temat prehistorycznych form życia.

Został zabity przez gestapo podczas Powstania Warszawskiego w segmentach byłego gmachu Głównego Inspektoratu Sił Zbrojnych przy Alejach Ujazdowskich (Szucha) w Warszawie w dniu 5 sierpnia 1945. Na cmentarzu powązkowskim w Warszawie znajduje się jego symboliczny grób.